Wandschilderingen

Wandschilderingen…
Zoals gezegd zouden we gaan wandelen op het landgoed van ene Bennie. Bennie is de derde of vierde-generatie-eigenaar van een farm van meer dan 12.000 hectare. Dat is onvoorstelbaar veel. Maar die grond is bijna onbruikbaar. Bennie kan wel zeggen dat hij een paar eigen bergen heeft, dalen, wandelpaden en een heel bijzondere grot! Of je daar blij van wordt weet ik niet. Wij worden tot nu toe vooral onrustig als we die grote boerderijen zien. Wat moet je toch met al die grond ? En je kunt niet al je ideeen uitvoeren. Nee, laat ons maar lekker met een rugzak rondtoeren...
We rijden naar Dick en Mary, twee echte blanke Afrikaners van Engelse afkomst: stijlvol, heel correct en keurig georganiseerd... Ze zijn heel aardig en inmiddels boven de zestig. Acht jaar geleden heeft Dick zijn baan als opper-ranger opgezegd. Hij is bioloog en was heel goed in het veldwerk. En zoals zo vaak word je dan tot een ‘hogere’ taak geroepen: achter een bureau gaan coordineren. Een mooi bureau, een beter salaris, meer aanzien, allemaal verleidingen tot ‘Ja’-zeggen. En een paar jaar later kom je tot de ontdekking dat je het werk niet leuk vindt. Dick dus gestopt en een ‘kleine’ farm van 500 hectare gekocht. Nu hebben ze een guesthouse op hun landgoed en is Mary op de gelukzalige gedachte gekomen om biologisch kippen te houden die biologische eieren leggen en die te verkopen. En dan geen 10 kippen, maar 400! Dus moesten er stallen komen en legplaatsen, stokken om op te slapen en weet ik wat nog meer. En dat allemaal op zijn Engels: goed gestructureerd en keurig! Met als gevolg dat ze nu allebei zo ongeveer overspannen zijn in plaats van te kunnen genieten van een rustige oude dag op een fantastsich mooie plek. Sommige mensen leren het nooit! Dus ons verhaal van loslaten en reizen hield hun wel een spiegeltje voor... Anel zei achteraf op de terugweg dat we blijkbaar nodig waren hier om ons verhaal te vertellen. Afijn, als Dick en Mary er iets van onthouden is het prima, maar ik denk van niet. De kippen zijn trouwens wel van een erg mooi ras (foto’s).
Dick was onze gids tijdens de wandeling over het landgoed van Bennie. Dick weet alles over de planten en de geschiedenis van de natuur. Dat was dus best interessant. En hij wist zich ook goed te beheersen: net genoeg vertellen om onze aandacht te houden. Uiteindelijk kwamen we uit bij een grot. Deze grot was een soort heilige plaats van bosjesmannen tussen 200 en 2000 jaar geleden. In deze grot hielden ze plechtige bijeenkomsten en wiegden ze zich in een soort trance om de goeden te bedanken of hun voovaderen aan te roepen. En ze beschilderden de wanden (zie foto’s). En dit allemaal op het prive-landgoed van Bennie. Best raar dat iemand zo’n plek op zijn eigen grond heeft...