Wat nou weer?

Laat in de middag stapten we met zijn vieren (Fred&Melanie en wij twee) achter in een bakkie (zo noemen ze hier een pick-up-auto) en gingen we opweg naar de vader van Melanie. Fred&Melanie zijn een jong stel met een zoon van dertien maanden. Ze hadden hun zoon al vijf maanden niet gezien. Hij woont bij zijn ouders in Kaapstad. Intussen proberen Fred&Melanie ergens werk te vinden en een bestaan op te bouwen zodat hun zoon bij hen kan komen wonen. Ook dit maak je mee hier in Zuid-Afrika. Veel mensen werken hier tegen kost en inwoning en een dagloon van ergens tussen de 60 en 100 Rand (5 tot 10 euro). Dat is te weinig om van de leven als gezin. Fred&Melanie besloten met ons te vertrekken van de backpackers. Ze wilden eerst naar haar vader om hun verhaal te vertellen en even op adem te komen en vroegen ons om mee te gaan. Weer een nieuwe ervaring, dus prima voor ons. Twee nachten in een gezin verblijven was weer wat anders. In Jeffreys Bay werd Fred weer blij als een kind. Hier had hij als kind altijd gesurft. Melanie werd weer kind van haar vader. Heel bijzonder om te zien. Na twee nachten gingen wij verder naar ons volgende werkadres, 750 kilometer verderop. Haar vader bracht ons naar Port Elizabeth (een uur rijden) en onderweg konden we met hem nog even praten over de tijd in Stormsriver. Mensen zijn hier absoluut geen praters. Na twee dagen had hij nog niet met Melanie gesproken over hun besluit om te vertrekken. Hij begreep wat we vertelden. Jonge mensen hebben hier niet zoveel kansen en kunnen moeilijk een bestaan opbouwen. Dat is best triest, want het land heeft zoveel te bieden! Maar ja, de geschiedenis en de politiek!!!
Na twee dagen Port Elizabeth pakten we de bus naar Margate. Veertien uur in een luxe bus en we waren in Margate...