Twee weken Stormsriver was genoeg...

Door God gezonden of niet, twee weken Stormsriver waren genoeg. Het was weer een hele ervaring! Na twee dagen werden we vrijwilliger en gingen we aan het werk. Dat was ook de opzet van onze reis, dus geen probleem. Om zeven uur opstaan, ontbijten en kijken welke klusjes op ons pad zouden komen. Miriam ging zich richten op de paarden en de honden. Ik zocht wat onderhoudsklusjes. En vanaf vijf uur koken voor de staf en de gasten. Het begon allemaal heel leuk, maar al snel voelden we de spanning in het backpackers-guesthouse. De organisatie klopte van geen kanten, mensen kregen geen instructie, de eigenaar was ergens op de achtergrond met zijn nieuwe duitse vriendin zijn zaakjes regelen door middel van mailtjes en sms-jes. En dan gaat ons lijf en geest op reageren! Na tien dagen kregen we de eigenaar uiteindelijk te zien. Een heel lieve, aardige, romantische dromer vol goede en liefdevolle ideeen, maar niet instaat om zaken goed te regelen.En dus liep steeds alles in de soep en vertrokken vrijwilligers weer snel. De sfeer was best triest. Iedereen wilde graag, maar de basis was niet goed. De eigenaar had inmiddels wel van ons gehoord en wilde met ons in gesprek over zijn backpackers. Vooral zijn duitse vriendin herkende de dingen die we vertelden over wat we ervaren hadden in de afgelopen week. Of we een tijdje wilden blijven en de leiding over de backpackers wilden nemen. Tja, dat is natuurlijk iets heel anders. Maar, we spraken af om te beginnen en twee weken te kijken hoe het loopt. Maar, na twee dagen liep het vast. Hij wilde of vooral kon niet uit de voeten met onze aanpak en wat dat van hem vroeg. Dus helaas hebben we al snel de conclusie getrokken dat we op deze manier niet de verantwoordelijkheid konden nemen en zijn vertrokken. Jammer, want we wilden het echt een kans geven, maar als de situatie zo negatief is, dan houdt het helaas op...
Intussen had Miriam de paarden goed opgelapt! Ze zagen er heel anders uit! ook de mensen in het dorp zagen dit en reageerden erop. We hadden inmiddels ons plekje in Stormsriver gekregern. Iedereen kende ons en we konden met iedereen een praatje maken. Stormsriver is iets aparts! Een heel klein dorpje dat in een paar jaar uitgegroeid is door veel vakantiehuizen te bouwen. Meer dan de helft ervan staat te koop. En voor heel weinig naar onze begrippen. Van iedereen hoorde we verhalen over Brad (de eigenaar) en die waren niet positief helaas. We wilden ons eigen bedrijfje gaan beginnen in Stormsriver (een kookworkshop en Afrikaans rwestaurant samen met mensen uit het township) en iedereen vond dat een mooi plan. Maar... de ideale plek voor ons restaurant was in bezit van Brad, dus dat zou niet gaan lukken...
En intussen bracht elke dag weer bijzondere ervaringen. Leuke en minder leuke. Een hond die bijna dood was door uitdroging en die Miriam probeerde te redden, maar in haar armen stierf. Maar ook leuke kookavonden, paardenritten, muziekavonden bij het kampvuur, samen in de jacuzzi naar de sterren kijken, en nog veel meer. En dat alles in een heerlijk klimaat, zonnig, warm maar niet te heet... Als het lukt voegen we een paar foto's toe!
Uiteindelijk vertrokken we een beetje als een dief in de nacht met twee andere werkers naar een volgende plek. Waarover straks meer.