Officieel vrijwilligers...

Gisteren zijn we teruggegaan naar het centrum voor weeskinderen. we werden weer heel vriendelijk ontvangen. We zijn door de directeur officieel ingeschreven als vrijwilligers en kregen een vrijwilligerspaspoort, compleet met pasfoto, stempels en een handtekening van de directeur.Het lijkt wel of we weer een echte baan hebben...
We hoefden alleen nog niet te werken... Vandaag kwamen er vijf monniken bidden met de mensen. Het is op 13 april Nieuwjaar en er werd nu alvast gebeden voor geluk en voorspoed. We mochten meedoen en dat hebben we dus gedaan. Mijn moeder zal vast blij zijn. Thuis kom ik al sinds mijn pubertijd liever niet meer in de kerk...
Na het gebed hebben we met Sophean (de project-manager) gesproken over de lessen. Mijn lessen Engels aan de oudste kinderen zijn elke dag om 17.30 uur. We gaan elke middag naar het centrum, bereiden onze activiteiten samen voor en daarna voeren we ze uit met de kinderen. Sophean wil graag meer leren van mij. Hij heeft geen opleiding tot leraar. Intussen leveren ze elk jaar weer vijftig kinderen met een goed niveau af aan de vervolgschool: een hele prestatie!
In de middag zijn we met Sophean twee whiteboards gaan kopen voor de leslokalen. Die kosten samen 50 euro, inclusief borstel ven stiften. We schenken dit vanuit ons fonds! De borden werden met een tuktuk afgeleverd. We zien vandaag of ze al opgehangen zijn.
's-avonds zijn we met Tai gaan eten in een restaurant. Hij heeft nog nooit in een restaurant gegeten. Hij werkt wel als kelner. Hij koos voor een hamburger en een pancake met ijs en chocolade als toetje. Hij genoot ervan, oo al zal hij het zonde vinden van het geld. Zijn studie kost 15 dollar per maand en die heeft hij nu in één keer opgegeten...
Wij vonden dat hij een beetje aandacht voor zichzelf verdient. Hij doet zoveel voor zijn familie en heeft geen tijd voor zichzelf over. Hij staat om 05.00 uur op en studeert dan tot 06.00 uur, gaat naar schoo tot 12.00 uur, komt naar huis, luncht en gaat daarna aan het werk in het restaurant tot 22.00 uur. dan naar huis en nog even zijn moeder helpen. Zo zien al zij dagen eruit. En toch blijft hij heel vriendelijk, open, liefdevol. Hij is al heel vaak door het toeristencentrum gelopen om spullen te verkopen. dan ziet hij (en oo al zijn arme landgenoten)al die toeristen allemaal lekkere dingen eten en veel geld uitgeven terwijl zij niks hebben. Dat is best moeilijk vertelde hij. Tja, zo gaan wij ons vanzelf anders gedragen...
Vandaag dan echt onze eerste werkdag.
Wat wel grappig is: de munteenheid is hier de Riel. Omwisselen van 300 dollar levert 1.400.000,- We lopen dus steeds als miljonair met een gigantisch pak biljetten rond...
We proberen vandaag weer of het lukt om meer foto's te plaatsen.