Engelse les...

Zo, de eerste les zit erop! Het was een hele belevenis voor ons allebei. Jazeker, ook Miriam kreeg een klas kinderen. We waren vroeg in de middag aanwezig in de school. Onze les zou starten om halfzes en tot half zeven duren. Onze 'baan' is dus meer een part-time baan en dat is prima. We bereiden eerst de les voor, overleggen met Sophean (de project-manager) zoeken de spullen bij elkaar en werken met de kinderen. Wat direct opvalt: de uitspraak in het Engelws is heel matig. Hieraan gaan we werken in onze lessen. De meeste kinderen gaan overdag naar de public school en volgens in het centrum extra lessen in het Engels. De leraren in het centrum hebben geen opleiding en spreken zelf gebrekkig Engels. Ze zijn daarom altijd op zoek naar vrijwilligers zoals wij. Het centrum is een erkende stichting en ontvangt 1 dollar per kind per dag voor eten en drinken. Dat is niet voldoende. er zijn een paar donoren uit America, Engeland, Nederland en Australië. Zij schenken bijvoorbeeld 200 kg. rijst per maand. Er is behoefte aan vanalles. Over een maand begint de regentijd en de ondergrond is van zand, dus kun je je voorstellen hoe dat er straks uitziet. Een betonnen vloer is dus heel erg gewenst. De 30 kinderen die in het centrum wonen slapen in één grote zaal: de jongens links, de meisjes rechts. De jongens die in de pubertijd zijn, moeten buiten op de grond slapen.
Terug naar onze lessen: we begonnen met een kennismakingsoefening, daarna een les over kleuren en daarna een kort verhaal. Grappig hoe snel je ziet welke kinderen talentvol zijn. En ook hoe hun karakters zijn. de jongste kinderen (meer een kleuterklas) gaan overdag nog niet naar school en blijven dus in het centrum. Ze hadden geen leraar in de middag. Miriam had kleurplaten gekopieerd en gaf die aan deze kinderen. Sommigen kleurden heel precies binnen de lijntjes en hielden dit een uur aandachtig vol. Andere waren na vijf minuten krassen wel klaar en ongedurig. Net als in Nederland dus.
Vandaag is het zaterdag. We gaan ook vandaag les geven odat de kinderen dit vroegen (Kom je morgen weer ?) Ze willen erg graag en weten ook heel goed dat ze voor een beter leven dichter bij de toeristen moeten kunnen komen door in een hotel of restaurant te werken en dan moet hun Engels goed zijn. De leraren die ze hebben spreken zelf niet goed genoeg. Sophean vroeg al of we twee maanden willen blijven..
Morgen, zondag gaan we voor de dertig kinderen en tien stafleden koken: spaghetti! Dadelijk naar de supermarkt. Vanmiddag naar het oorlogsmuseum over de Rode Khmer en de mijnen die hier nog liggen..
Volgende week gaat Sophean naar zijn geboortedorp 90 km verderop om de feesten van de opening van een nieuwe tempel bij te wonen. Hij zou het heel fijn vinden als wij ook komen. Hij heeft de plaatselijke politie al gewaarschuwd dat er voor het eerst blanken zullen komen in het dorp. Tja, zo gebeurt er iedere dag wel weer wat hier... Het is nog steeds drukkend warm hier: 37 graden. Ook de Cambodianen klagen, dus dan weet je het wel.