Weer terug in Cambodja.

Na een week vakantie op Ko Chang was het tijd om verder te fietsen. In Trat wees een nederlandse backpacker er ons op dat ons visum voor Thailand de volgende dag zou verlopen. Kregen we dus haast en moesten gervoer regelen. Dat moest natuurlijk low-budget. Dus de volgende dag ruim 100km in een pickup tussen de marktkoopspullen en de fietsen op het dak naar de grens. Het was heel gezellig om met de cambodianen te reizen.
Eenmaal bij ee grens eerst weer de formaliteiten om Thailand uit te komen en daarna een visum voor Cambodia... Wat een corruptie! Eerst een 'gezondheidscontrole' die nep was, maar wel geld kost. We betaalden de helft van wat ze vroegen. Daarna de serviceverleners negeren en naar de politie. Daar kostte een visum $25,- ipv $20,-. We weigerden meer dan 20 te betalen. Waarom 25 vroegen we Uiteindelijk moest de politievrouw toegeven dat het tipgeld was "I have no money you understand?". Ze gaf 5 dollar korting, maar we weigerden extra te betalen. Uiteindelijk kregen we de visums voor 20. Fijn, maar wel net een heel vervelend welkomstgevoel. En dan te bedenken dat er nog twee politiemensen in het kantoortje aanwezig waren. Allebei met veel strepen en sterren op de mouw. Ook zij zijn deel van het corruptiesysteem. Op een site lazen we dat zij vinden dat de rijke toeristen niet zo'n probleem zouden moeten maken van die extra smeergelddollars. Tja, tipgeld en corruptie is hier een normaal iets waar wij niet aan wennen... Eenmaal over de grens werden de wegen slechter, de huizen armoediger en konden we meteen aan ee sfeer ervaren hoe zwaar het leven voor veel cambodianen moet zijn.