Naar het platteland...

Sophean, de projectmanager van het weeshuis, had ons uitgenodigd om naar zijn geboortedorp 90 km. verdrop in het binnenland te gaan om de openingsfeesten van hun gerestaureerde tempel bij te wonen. Het zou een groot feest van zeven dagen zijn en we zouden bij zijn familie kunnen slapen. Ook de drie Duitse vrienden waren uitgenodigd. Sophean huurde een taxi voor ons en weg waren we!
Eenmaal de grote weg verlaten te hebben, werden we steeds meer een bezienswaardigheid en zeker in het dorpje van Sophean. Bijna niemand had daar ooit een blanke in het echt gezien. We waren zelf een attractie toen we naar de tempel liepen... Volwassenen en kinderen keken ons met open mond aan. Sommigen kwamen vlakbij ons staan om eens goed te kijken. Vooral de blauwe ogen wekten hun interesse. Ze smeren zelf soms witte creme op hun huid om er als een blanke uit te zien. Hoe blanker hoe hoger de status. En mijn lengte viel ook op natuurlijk. Sophean liep trots met zijn gevolg over het complex. Het is vast ook goed voor zijn aanzien...
De tempel was prachtig gerestaureerd. Mooie wand- en plafondschilderingen over het leven van Boeddha. Overal stonden grote zakken om geld in te gooien als offer of donatie. En dat werd ook grif gedaan. Wij werden officieel omgeroepen en aangekondigd, werden voorgesteld aan het organisatie-comitié en werden vriendelijk uitgenodigd een donatie te geven. We gaven een donatie met een zuinig Hollands tintje. We doneren liever aan de school.
In de avond was er een complete kermis op het terrein. Het was er erg druk. We denken wel 1000 mensen van alle dorpen uit de omgeving die met karren werden vervoerd. Iedereen keek naar ons. Zeker toen we gingen dansen op Cambodjaanse 'house'-muziek.
We dronken een paar biertjes in een 'bar'. Naast de bar werd de lokale lekkernij verkocht: baby-chicken-in-the-egg', oftewel, een gekookt ei met daarin een kippenembryo die bijna geboorterijp is. Het ei wordt gepeld en het kuiken opgelepeld... Precies, dat dachten wij ook...
Rond half twaalf eindigde de dag in onze slaapzaal. Op de eerste verdieping van het huis was een grote ruimte met een planken vloer waarop een dun matrasje lag, of eigenlijk meer een kleedje. Een muskietennet maakte alles compleet! Onder ons lagen de koeien, varkens, kippen en al het kruipend spul op het land. Om vijf uur 's-morgens begon eerst de koe te loeien, daarna de andere dieren met hun concert. En de vader van Sophean ging met de tractor naar de markt. Een wekker was dus overbodig. Met stramme spieren en pijnlijke botten stonden we rond acht uur op. Omdat de taxi kapot was, konden we pas later naar huis. Dus nog een keer naar de tempel gewandeld. Miriam liet in de tempel een kaart die ze zelf uit een pakje had aangewezen lezen door een kaartlezer. Hoe wonderbaarlijk ook, de kaart vertelde een aantal dingen die precies kloppen...
Op de weg terug liepen we langs een kraampje met gefrituurde 'lekkernijen' als kikker, kevers, sprinkhanen. Miriam en ik hadden die al vaker gezien en gezegd:er komt een dag dat we ze durven te proberen. Vandaag was de dag...! We kochten een pakketje mix-food en gingen naar huis om daar samen met de Duitse vrienden op de bedtafel (of zoiets) te proeven. Het viel niet eens tegen. Jullie moeten er natuurlijk niet aan denken als je thuis dit verhaal leest, maar wij proberen in onze reis onze vooroordelen aan de kant te zetten en het leven te ervaren zoals het hier is...
Tot het volgende verhaal!