Verder "verlicht"...

We zijn weer een paar dagen verder. Na de zegening door en monnik, ben ik de volgende dag letterlijk verlicht. We besloten op advies van de leraar onze route om te draaien.Eerst naar het Noorden, naar vrienden in Chiang Mai. Dit vanwege het weer. Dus besloten we dat we de kampeer spullen voorlopig niet nodig hadden.We maakten een postpakket dat voor 5 euro werd opgestuurd naar Chiang Mai. Dat scheelt mij dik tien kilo gewicht. twee uur later vertelde iemand dat maart en april de tijd is dat de rijstvelden verbrand worden en het hele gebied tot Chiang Mai in dichte rook is gehuld. Dat stuk is ruim 500km! Dus ons eerste plan maar weer opgepakt. Het pakket was all weg, dus ik fiets nu verlicht door Azië. Het is vandaag ruim 40 graden! Gisteren wilde een hond ons verjagen en rende de weg op, net toen er een auto langs reed. De hond werd vol geraakt... Tja, ook dat maken we mee. Miriam hoefde niet te helpen zeiden de eigenaren.We weten dus niet hoe het me
t de hond gaat.
We maken elke dag een siësta (foto). Dat is nodig. Wat hier opvalt: veel dure auto's en dan vooral pick-up's, dure benzine, weinig vertier in de avond, slechte zangers, harde bedden. Maar ook: heel aardige mensen die meteen voor ons klaar staan en belangeloos hulp bieden. De taal is lastig. Onze gesprekken komen niet verder dan: how are you, where do you come from en where do you go? Met ons fotoboekje vragen we naar een hotel, restaurant of koffie. Dat levert steeds leuke gesprekken op. De vrouwen doen er alles aan om ons iets lekkers te eten te geven.
We hebben gehoord dat onze antwoorden op jullie reacties niet aankomen.Dat gaan we uitzoeken. Wie de gouden tip heeft...